fusieenergiebronnen

Fusieenergiebronnen zijn bronnen van energie die voortkomen uit kernfusie, het proces waarin lichte kernen samensmelten tot zwaardere kernen en daarbij grote hoeveelheden energie vrijkomen. De meest onderzochte brandstoffen zijn deuterium en tritium; deuterium komt veel voor in zeewater en tritium kan in reactorsituaties worden geproduceerd. Fusieproducenten benadrukken vaak dat het mogelijk is om veel energie op te wekken met relatief weinig brandstof en zonder langdurig radioactief afval.

Er bestaan twee hoofdbenaderingen voor het vasthouden van het extreem hete fusieplasmasignaal. Magnetische confinering gebruikt sterke magnetvelden om het plasma op te sluiten bij temperaturen van miljarden graden Celsius, zoals in tokamaks en stellarators. Inertiële confinering legt oppervlakkig gezien de brandstofdruppel onder extreme druk en gebruikt korte, krachtige laser- of stralingsimpulsen om fusie in een zeer korte periode te laten plaatsvinden.

Internationale projecten en onderzoekscentra richten zich op beide benaderingen. ITER in Frankrijk is het grootste internationale project voor magnetische confinering en beoogt aantoonbaar netto-energie op te leveren. Daarnaast werken faciliteiten zoals het National Ignition Facility in de Verenigde Staten aan inertiële confinering. Tot op heden is er geen operationele commerciële fusiecentrale.

Voordelen van fusie-energie omvatten een potentieel grote energiedichtheid, weinig CO2-uitstoot bij de elektriciteitsproductie en een brandstofvoorraad die grotendeels uit natuurlijke bronnen kan worden gedekt. Nadelen en uitdagingen zijn technologische haalbaarheid, materiaalbestendigheid tegen neutronenbelasting en de hoge kosten die nodig zijn voor onderzoeksvelden en bouw van faciliteiten. De ontwikkeling van betrouwbare fusiecentrales blijft daardoor een langetermijnvooruitzicht.