fabricagegemak

Fabricagegemak, letterlijk de “ease of fabrication,” is het ontwerp- en productie concept dat gericht is op het vereenvoudigen en versnellen van productieprocessen. Het beschrijft hoe gemakkelijk een product kan worden vervaardigd met beschikbare processen, materialen en apparatuur, tegen zo laag mogelijke kosten en met consistente kwaliteit. Het begrip wordt toegepast om ontwerpen af te stemmen op wat haalbaar is binnen een specifieke fabriek of productielijn.

Het is verwant aan het begrip Design for Manufacturability (DfM) en Design for Assembly (DfA). Gezamenlijk richten deze benaderingen zich op het verkleinen van complexiteit, het verminderen van onderdelen en het voorkomen van ontwerpfouten die productie bemoeilijken of duur maken.

Belangrijke factoren die het fabricagegemak beïnvloeden zijn onder meer componentaantal en modulariteit, standaardcomponenten en standaardisatie, materiaalkeuze en compatibiliteit met bewerkingstechnieken, toleranties en inspectie-eisen, bevestigingsmethoden (lassen, schroefverbindingen, lijmen), uitlijning en fixturing, evenals de mogelijkheden voor automatisering en snelle setup. Ook onderhoud, opslag of logistieke eisen spelen een rol bij de maakbaarheid.

De voordelen zijn onder meer lagere productiekosten, hogere yield, kortere doorlooptijden, minder foutkans en betere repetabiliteit. Het vergroot samtidig de kans op automatisering en reducering van afval en menselijke inspanning.

Een gebruikelijke aanpak omvat vroege betrokkenheid van productie-ingenieurs, het toepassen van DfM-richtlijnen, tolerance stack-up analyses, prototyping en iteratieve tests, en het hanteren van checklisten en simulaties om ontwerpkeuzes te toetsen aan de fabricagecapaciteiten. Beperkingen ontstaan wanneer functionaliteit of gewenste prestaties botst met maakbaarheidsdoelen of wanneer supply chain-variabelen ontbreken in de analyse.