enstandaarden

ENstandaarden, of Europese normen (EN), zijn normen die door Europese normalisatie-instellingen worden ontwikkeld en gepubliceerd met de prefix EN. Ze dienen om veiligheid, interoperabiliteit en handel in de Europese interne markt te bevorderen door eenduidige eisen voor producten, processen en diensten vast te leggen.

Organisatie en ontwikkeling: De belangrijkste organen zijn CEN (European Committee for Standardization), CENELEC (European Committee for Electrical Standardization) en ETSI (European Telecommunications Standards Institute). Samen ontwikkelen ze normen via technische commissies en werkgroepen. Een EN kan gebaseerd zijn op een internationale norm van ISO of IEC, die door de Europese organen is aangenomen of aangevuld.

Proces: Een norm doorloopt fasen zoals ontwerp (CD), openbare raadplegingen (ENV) en een formele stemming, waarna publicatie als EN volgt. Wanneer een EN als geharmoniseerd is aangemerkt in EU-richtlijnen, geldt er een presumption of conformity bij correcte toepassing: fabrikanten kunnen conformiteitsbeoordeling baseren op deze geharmoniseerde normen. Geharmoniseerde EN’s worden genoemd in de Official Journal of the European Union (OJEU).

Toepassing en nationaal niveau: In EU-lidstaten worden EN’s door nationale normalisatie-instellingen omgezet in nationale normen, met de mogelijkheid van enige nationale afwijkingen. De harmonisatie zorgt voor een uniform niveau van eisen op de Europese markt. Voorbeelden van nationale instituten zijn NEN in Nederland en DIN in Duitsland, die EN-normen implementeren in hun nationale systemen.

Relatie met internationale normen: Veel EN-normen zijn gebaseerd op of identiek aan ISO/IEC-normen. EN ISO-normen combineren Europese en internationale overeenkomsten, wat interoperabiliteit en wederzijdse erkenning bevordert. Bovendien vergemakkelijkt dit proces handel en conformiteitsbeoordelingen binnen de Europese Unie.