emissiearme

Emissiearm, ook gespeld als emissiearme, is een aanduiding voor producten, systemen of processen met een laag niveau van uitstoot van schadelijke stoffen en kooldioxide. In de praktijk betekent dit vaak dat de emissies van CO2 en fijnstof onder een bepaalde drempel liggen ten opzichte van referentietoepassingen. De term is regionaal en sectorafhankelijk en wordt vaak toegepast bij transport, energie, industrie en gebouwen.

Toepassingen omvatten onder meer voertuigen met lage directe uitstoot (elektrisch, plug-in hybride of waterstofaangedreven), verwarmingssystemen met lage emissies (bijv. warmtepompen en modern gasleidings), en industriële processen met verbeterde efficiëntie of alternatieve brandstof. In beleidscontexten kan emissiearm ook verwijzen naar zones waar de uitstoot streng wordt beperkt.

Beoordeling en normen variëren per land en sector. In de EU gelden CO2-eisen voor personenauto's en bedrijfswagens, en er bestaan labels en duurzaamheidsclaims die op levenscyclusanalyse (LCA) kunnen berusten. Emissiearm kan ook verwijzen naar monitoring- en rapportsystemen voor gebouwen en netparken.

Belangrijk is dat emissiearm geen nul-emissie per definitie garandeert; de uiteindelijke milieu-impact hangt af van de gebruikte energiebron en de hele toeleveringsketen. Beleidsmaatregelen zoals lage-emissiezones, fiscale prikkels en subsidies voor schone technologieën sturen de transitie naar daadwerkelijk lagere uitstoot.