elektriciteitsstroom

Elektriciteitsstroom is de verplaatsing van elektrische ladingen, meestal elektronen, door een geleider of door een materiaal onder invloed van een elektrisch veld. In metalen geleiders bewegen elektronen zich relatief langzaam, maar de elektromotor van een spanningsbron zorgt ervoor dat energie snel kan worden overgedragen. Een stroom wordt standaard gediagnosticeerd als de hoeveelheid lading die per tijdseenheid passeert, gemeten in ampère (A). De conventionele stroomrichting loopt van positief naar negatief, terwijl elektronen feitelijk in de tegenovergestelde richting bewegen.

Er zijn twee hoofdsoorten stroom: directe stroom (DC), waarbij ladingen in één richting bewegen, en wisselstroom (AC), waarbij de richting van de stroom periodic verandert. In huishoudelijke netten wereldwijd is doorgaans wisselstroom aanwezig; in Europa is dit typisch 50 Hz, en de netspanning ligt meestal rond 230 volt.

Belangrijke concepten zijn onder meer Ohm’s wet en vermogen. Ohm’s wet stelt dat I = V/R, waarbij I de stroom is, V de spanning en R de weerstand. Vermogen wordt gegeven door P = VI; in een weerstandige belasting betekent dit dat het opgenomen vermogen afhangt van spanning en weerstand. Weerstand hangt af van het materiaal, de temperatuur en de dwarsdoorsnede van de geleider.

In elektriciteitsnetten wordt bij lange afstanden gebruikgemaakt van hoogspanningsnetwerken omdat hoogspanning een lage stroom vereist voor hetzelfde vermogen, waardoor verliezen afnemen. AC is geschikt voor transformeren, terwijl DC steeds vaker wordt toegepast in moderne toepassingen zoals langeafstandsnetwerken en sommige elektronische systemen.

Veiligheid is essentieel bij elektriciteitsstroom: onbeschermde blootstelling kan leiden tot schokken; voorzieningen zoals isolatie, aarding en beveiliging beschermen gebruikers en installaties.