eindtoestanden

Een eindtoestand is de toestand waarin een systeem zich bevindt nadat het een proces of evolutie volgens bepaalde regels heeft doorlopen. De eindtoestand vormt meestal het eindpunt, een stabiele of terminale configuratie die kan volgen op tussen- of transiënttoestanden.

In de natuurwetenschappen wordt naar eindtoestanden vaak verwezen als de eindproducten van een reactieverloop of als de toestand van een systeem bij voltooiing of bij evenwicht. Bij onveranderlijke (irreversible) processen komt de eindtoestand overeen met de definitieve samenstelling; bij reversibele processen kan men spreken van een eindtoestand die afhangt van tijd en randvoorwaarden, zoals een bepaald evenwicht.

In wiskunde en informatica levert het begrip eindtoestand vooral de notion van terminale of accepterende toestanden op binnen toestandsmodellen, zoals eindige automaten of procesmodellen. Een eindtoestand kan ook het doel van een zoek- of planzoekalgoritme zijn, waarbij het geheel van acties tot dat eindpunt leidt.

Eigenschappen die vaak bij eindtoestanden voorkomen: er kunnen meerdere mogelijke eindtoestanden bestaan afhankelijk van beginvoorwaarden en randvoorwaarden; in sommige modellen zijn eindtoestanden absorberend, wat betekent dat verdere stappen niet leiden tot nieuwe toestanden. In dynamische systemen kan een eindtoestand worden gezien als een stabiel punt of als een toestand waartoe het systeem convergeren kan.

Zie ook: terminale toestand, evenwichtstoestand, absorberende toestand.