eindloon

Eindloon is een soort pensioenregeling waarbij de pensioenaanspraak bij pensionering voornamelijk wordt berekend op basis van het eindloon, meestal het salaris van de laatste jaren van de loopbaan, in plaats van het gemiddelde inkomen over de hele carrière. De uiteindelijke uitkering ontstaat uit een combinatie van het eindloon, een opbouwpercentage per dienstjaar en mogelijk aanvullende factoren zoals leeftijds- en partnerregelingen.

Hoe het werkt: bij een eindloonsregeling wordt de pensioenaanspraak vaak berekend door het eindloon te vermenigvuldigen met het aantal dienstjaren maal het opbouwpercentage. Het eindloon geldt als referentiepunt voor de hoogte van de pensioenuitkering, en in veel gevallen is enige indexatie voorzien zodat de pensioenuitkering mee kan stijgen met loon- of prijsontwikkeling. Ook kan er sprake zijn van collega-voorzieningen zoals een nabestaandenpensioen of een partnerpensioen.

Voordelen en nadelen: voor werknemers kan een eindloonregeling bij lange diensttijd en stijgende salarissen een hoog en voorspelbaar pensioen opleveren. Nadelen zijn onder meer de hoge fiscale en financiële risico’s voor de werkgever en het pensioenfonds; de uiteindelijke verplichtingen kunnen sterk schommelen met de loonontwikkeling en de solvabiliteit van het fonds. Voor werkgevers betekent dit doorgaans grotere financiële blootstelling en afhankelijkheid van economische omstandigheden.

Huidige situatie: in veel sectoren is eindloon minder gebruikelijk geworden. Verschillende fondsen en werkgevers hebben eindloonregelingen afgesloten voor nieuwe deelnemers en overgestapt naar middelloon- of hybride regelingen, omdat die eenvoudiger beheersbaar zijn en minder afhankelijk van laatste-lijst-salarissen. Eindloon blijft echter nog bestaan voor bestaande deelnemers in oudere regelingen. Een nauwkeurige vergelijking met middelloonregelingen is daarom contextafhankelijk.