eindenergie

Eindenergie is de hoeveelheid energie die uiteindelijk door eindgebruikers wordt verbruikt voor energiediensten, zoals verwarming, verlichting en transport. Het vertegenwoordigt de eindstoffen die consumenten daadwerkelijk afnemen en inzetten, nadat conversie- en distributieverliezen in het productie- en leveringsproces zijn meegerekend. In energiebalansen onderscheidt men eindenergie van primaire energie, die de energiedraagkracht bevat voordat er conversie plaatsvindt (bijvoorbeeld olie, gas, kolen, uranium en bepaalde hernieuwbare bronnen).

Eindenergie bestaat uit verschillende energiedragers die in woningen, bedrijven en vervoer worden gebruikt: elektriciteit; aardgas en andere gasvormige brandstoffen; vloeibare brandstoffen zoals benzine, diesel en verwarmingsolie; en warmte (bijvoorbeeld stadsverwarming). Deze drogagers leveren diensten zoals elektriciteit voor apparaten, warmte voor gebouwen en brandstoffen voor transport.

Verbruik en meting van eindenergie gebeuren in de eenheden die bij de drager horen, bijvoorbeeld kilowattuur (kWh) voor elektriciteit, kubieke meter (m3) of gigajoule (GJ) voor gas, en liters of gallons voor vloeibare brandstoffen. Voor een totaalbeeld kan eindenergie ook worden uitgedrukt in ton olie-equivalent (toe). Het begrip is nuttig voor vergelijkingen, beleidsanalyse en monitoring van energiebesparing en decarbonisatie.

Belangrijk is dat eindenergie de feitelijke vraag naar energiediensten weerspiegelt en daarmee een sleutelmaat is in discussies over energiedoelstellingen, efficiëntie, elektrificatie en de energietransitie. Zie ook primaire energie en energierapporten.