eetlustverlies

Eetlustverlies is een verminderd of afgenomen verlangen naar eten. Het kan tijdelijk of langdurig voorkomen en heeft vaak meerdere oorzaken. In medische context wordt eetlustverlies wel verward met anorexia; dit artikel beschrijft het algemene symptoom, niet de eetstoornis anorexia nervosa.

Oorzaken zijn veelzijdig. Veel voorkomende oorzaken zijn lichamelijke aandoeningen zoals infecties, kanker, hart-, lever- of nierziekten, en diabetes, maar ook chronische pijn of misselijkheid en aandoeningen van het maagdarmkanaal. Medicatie kan eetlust beïnvloeden, bijvoorbeeld chemotherapie, bepaalde antidepressiva of pijnstillers. Psychische factoren zoals stress, angst en depressie spelen eveneens een rol. Bij ouderen kunnen smaakveranderingen, droge mond, tandenproblemen en minder sociale eetmomenten bijdragen aan eetlustverlies.

Symptomen en gevolgen: naast minder eetlust zijn er mogelijk gewichtsverlies, vermoeidheid en spierverlies. Langdurig eetlustverlies kan leiden tot ondervoeding en een verzwakt immuunsysteem, wat herstel van ziekten bemoeilijkt en de kwaliteit van leven vermindert.

Diagnose en evaluatie: de arts onderzoekt de voedingsinname en het gewichtsverloop, verricht een lichamelijk onderzoek en laat bloedonderzoek doen om onderliggende oorzaken uit te sluiten of vast te stellen. Soms is verwijzing naar een diëtist of aanvullende onderzoeken nodig.

Behandeling: gericht op de onderliggende oorzaak en verbetering van de eetlust en de voedingsinname. Strategieën zijn onder meer aangepaste voeding (kleine, regelmatige maaltijden, calorierijke en smakelijke voeding), voedingssupplementen en, onder medische begeleiding, eventueel stimulerende medicatie.

Wanneer hulp zoeken: bij aanhoudend eetlustverlies langer dan enkele weken of bij onbedoeld gewichtsverlies, ernstige misselijkheid, uitdroging of onzekerheid over de gezondheid, raadpleeg een arts.