duurzaamheidsverslaggeving

Duurzaamheidsverslaggeving is het proces waarbij organisaties systematisch informatie over milieu-, sociale en governance-prestaties vastleggen en openbaar maken aan stakeholders. Het kan deel uitmaken van de financiële verslaggeving of als apart verslag verschijnen. Het doel is transparantie, verantwoording en het verbeteren van duurzaamheidswerk over de lange termijn.

Onderwerpen in duurzaamheidsverslaggeving omvatten milieu-impact zoals energieverbruik, uitstoot en water, sociale kwesties zoals arbeidsomstandigheden, mensenrechten en diversiteit, en governance-aspecten zoals ethiek, risicobeheer en naleving. Bij de verslaggeving wordt vaak gebruikgemaakt van materialiteitsbepaling: thema’s die voor de organisatie en haar stakeholders relevant zijn worden aan de verslaggeving toegevoegd. Data worden verzameld via interne systemen en kunnen extern worden geverifieerd.

Frameworks en normen spelen een belangrijke rol. Veelgebruikte raamwerken zijn het Global Reporting Initiative (GRI), de neutralere/financieel gerichte normen van SASB en de International Sustainability Standards Board (ISSB) normen, de Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD) en de door de EU voorgeschreven Corporate Sustainability Reporting Directive (CSRD). Bedrijven kiezen vaak een combinatie, bijvoorbeeld GRI-rapportage aangevuld met ISSB‑ of CSRD-onderwerpen, al dan niet in een geïntegreerd rapport.

Proces en verificatie: het verslag begint met materialiteitsanalyse, doelstellingen en KPI’s, gevolgd door data-rapportage en mogelijk externe assurance. Toegenomen regulering, digitalisering en standaardisatie beïnvloeden de vorm en betrouwbaarheid van de informatie.

Impact en uitdagingen: duurzaamheidsverslaggeving biedt meer vergelijkbaarheid en vertrouwen voor beleggers en andere stakeholders, maar kent ook knelpunten zoals definities, consistentie tussen normen, kosten en benodigde data-infrastructuur.