dreigingscontexten

Dreigingscontexten is een begrip uit risicomanagement dat verwijst naar de diverse omgevingen, omstandigheden en factoren waarin dreigingen kunnen ontstaan en zich kunnen ontwikkelen, en hoe zij de doelstellingen van een organisatie kunnen beïnvloeden. Het begrip benadrukt dat dreigingen niet op zichzelf bestaan maar afhankelijk zijn van contexten zoals beschikbare systemen, processen, personen en afhankelijkheden met externe partijen. Dreigingen komen voort uit verschillende bronnen, zoals kwaadwillende actoren, fouten van gebruikers, technische storingen, natuurrampen of maatschappelijke onrust. Bij het analyseren van dreigingscontexten wordt gekeken naar wat er op het spel staat (assets en afhankelijkheden), wie of wat schade kan veroorzaken (dreigingsactoren), welke kwetsbaarheden bestaan, en welke impact en waarschijnlijkheid daarmee samenhangen. Ook tijdshorizon en evolutieve factoren zoals veranderende technologieën en regelgeving spelen een rol.

Dreigingscontexten worden in meerdere domeinen onderscheiden: digitale/cyberdreigingen, fysieke beveiliging, operationele processen en reputatie- of compliancerisico's. Ze dienen als input voor risicobeoordeling en mitigatieplanning. Methoden omvatten inventarisatie van assets, threat intelligence, scenarioontwikkeling, en kwalitatieve of kwantitatieve risicoanalyses (zoals kans-impact matrices) die leiden tot prioritering van maatregelen.

Toepassingen van dreigingscontexten vinden plaats in bedrijven, overheden en kritieke infrastructuur. Het doel is om tijdig prioriteiten te stellen, controles en defensie-instrumenten te ontwerpen, en incidentrespons- en herstelplannen af te stemmen op de specifieke dreigingsomgeving.