doseringstoediening

Doseringstoediening is het proces waarbij de juiste hoeveelheid en de juiste wijze van toediening van een geneesmiddel of andere substantie aan een patiënt worden vastgesteld en uitgevoerd. Het omvat het bepalen van de dosis, de formulering, de route van toediening en de timing van de toediening, met als doel gewenste therapeutische effecten te bereiken en risico’s te minimaliseren.

Belangrijke elementen zijn onder meer doseerbepaling (bij kinderen vaak mg/kg lichaamsgewicht of oppervlakte, bij volwassenen vaste doses), keuze van de toedieningsroute (oraal, parenteraal zoals intraveneus of intramusculair, subcutaan; topicaal; inhalatie; rectaal of vaginaal) en het vaststellen van een doseringsschema (éénmalig, meervoudig, onderhoudsdosis, opbouw of afbouw, en eventuele titratie).

Factoren die de dosering beïnvloeden, zijn onder meer leeftijd, gewicht, nier- en leverfunctie, zwangerschap of borstvoeding, comorbiditeiten en mogelijke interacties met andere medicijnen. Ook allergieën en contra-indicaties spelen een rol bij de dosisbeschikking. Veiligheid en monitoring zijn kernonderdelen: juiste medicijn, dosis en toedieningswijze (de vijf rechten), medicatieverslaving, foutpreventie, en indien nodig therapeutische drug monitoring.

In de zorgpraktijk verloopt doseringstoediening via een zorgproces van voorschrijven, bereiden, toedienen en documenteren, met periodieke evaluatie van effect en bijwerkingen. Doel is effectieve, veilige behandeling met minimale bijwerkingen.