digitaalnaaranaloog

Digitaalnaaranaloog, ook wel digitaal-naar-analoge conversie (DAC), is een proces en de bijbehorende hardware die digitale representaties omzet in een analoog signaal. Een DAC neemt digitale data, meestal PCM-gegevens, aan en produceert een continu variërende spanning of stroom. DACs vormen de brug tussen digitale verwerking en analoge weergave in tal van toepassingen, zoals audio, video, meetinstrumenten en telecommunicatie.

Werking: Een DAC zet elke digitale waarde om naar een overeenkomend analoog niveau. Na conversie volgt vaak een reconstructiefilter om hoogfrequente beeldcomponenten van de bemonstering te verwijderen. Belangrijke specificaties zijn bitdiepte (resolutie), bemonsteringsfrequentie en dynamisch bereik. Andere relevante maten zijn SNR, THD+N en jitter.

Architecturen: Veelvoorkomende typen zijn R-2R-ladder DACs, binary-weighted DACs, sigma-delta DACs en SAR-DACs. R-2R-ladders zijn goedkoop en eenvoudig; sigma-delta DACs bieden hoge SNR door oversampling en ruisvorming; SAR-DACs maken snelle en efficiënte conversie mogelijk. De keuze hangt af van gewenste snelheid, lineaire prestaties en kosten.

Toepassingen en ontwikkeling: DAC-prestaties bepalen mede de uiteindelijke audiokwaliteit in consumentenelektronica, meetapparatuur, instrumentatie en telecommunicatie. Trends richten zich op hogere resoluties (bijvoorbeeld 24-bit), hogere bemonsteringsfrequenties, oversampling en noise shaping, en integratie in volledig-IC-oplossingen. Uitdagingen zijn jitter, temperatuurstabiliteit en de kwaliteit van de uitgangsreconstructie en uitgangsimpedantie.