deurwaarderskosten

Deurwaarderskosten zijn de kosten die een deurwaarder in rekening brengt voor zijn werkzaamheden bij de incasso van een vordering en bij handelingen ter uitvoering van een gerechtelijke procedure. Ze kunnen bestaan uit vaste bedragen per handeling en uit variabele vergoedingen die afhangen van de aard van de handeling en/of de hoogte van de vordering, zoals betekening van een dagvaarding, het leggen van beslag, het houden van een verkoop van beslaggoederen en administratieve handelingen.

Deze kosten worden geregeld door tariefbesluiten. In Nederland bestaan tariefregelingen zoals het Besluit tarieven Gerechtsdeurwaarders en het Besluit Gerechtelijke Incassokosten (GIK). De GIK-regeling bepaalt welke incassokosten een schuldeiser aan de schuldenaar mag doorbelasten wanneer een deurwaarder wordt ingeschakeld, met een vast basisbedrag en percentages die afhankelijk zijn van de hoogte van de hoofdsom of van de soort handeling. Deze kosten zijn doorgaans voor rekening van de schuldenaar, tenzij de rechter anders oordeelt of de schuldeiser geen kosten vergoed krijgt.

In de praktijk worden deurwaarderskosten meestal betaald door de schuldenaar, maar de exacte kostenverdeling hangt af van de contractuele afspraken en van de uiteindelijke rechterlijke beslissing. Een debiteur kan bezwaar maken tegen onredelijke of onjuiste kostenposten door navraag te doen bij de deurwaarder of via de rechter.

Om de hoogte van de kosten te controleren, kan men de factuur vergelijken met de tarieflijst en de wettelijke tarieven. Vorderingen die via een deurwaarder worden afgewikkeld, kunnen echter leiden tot aanvullende kosten bij verdere incasso, zoals beslaglegging en veiling, indien de debiteur niet of niet tijdig betaalt.