detecteer

Detecteer is a Dutch verb meaning to detect, uncover, or discern something that is not immediately visible. It is a transitive verb used to indicate identifying the presence of a phenomenon, condition, or object through observation or analysis. The infinitive form is detecteren; the present tense forms are ik detecteer, jij detecteert, hij detecteert, wij detecteren, jullie detecteren, zij detecteren. The imperative form is Detecteer! The past tense is detecteerde and the past participle is gedetecteerd. It is commonly followed by a direct object: een patroon, een signaal, een ziekte, een fout, of een aanwezigheid.

Etymology: detecteren is borrowed from French détecter, with roots in Latin detegere meaning to uncover or disclose. In Dutch, the related noun detectie denotes the act or result of detection.

Usage: In wetenschappelijke en technische contexten verwijst detecteren naar het bepalen of een bepaalde factor aanwezig is. In software en datawetenschap onderstreept detecteren toepassingen zoals anomaly detection, fraude detectie of signaalverwerking. In beveiliging detecteren detectors bedreigingen of inbreuken. De term gaat vaak gepaard met bijnamen zoals nauwkeurig, vroeg of betrouwbaar.

See also: detectie, detectiemiddel, detector, detectiesysteem, detecteren.

Examples: De sensor detecteert de aanwezigheid van koolmonoxide. De software kan fraude detecteren. Het systeem detecteert afwijkingen in de data.