denkrichtingen
Denkrichtingen zijn systematische manieren van denken over maatschappelijke verschijnselen, kennis en waardeoordelen. Ze vormen denkkaders die bepalen welke vragen men stelt, welke vormen van bewijs als geldig worden gezien en welke beleids- of normative doelen als wenselijk gelden. Denkrichtingen fungeren als lens waardoor onderzoekers onderzoeksresultaten interpreteren en literatuur evalueren. Ze zijn doorgaans relatief stabiele, maar niet onveranderlijke modellen die verbanden tussen theorie, methode en onderwerp expliciteren.
Ze ontstaan uit uiteenlopende aannames over wat telt als oorzaak, wat als betrouwbare kennis geldt en wat
In verschillende disciplines bestaan bekende denkrichtingen. In de filosofie gaat het om rationalisme en empirisme; in
Kritiek op denkrichtingen richt zich op te grote vereenvoudiging, ideologische vooringenomenheid of starre kaartjes die complexe