databaserechten

Databaserechten zijn juridische beschermingsregels voor de maker van een databank die voortkomen uit Europese wetgeving. Deze rechten beschermen de substantiële investering die is gedaan in het verkrijgen, verifiëren en presenteren van de inhoud van de databank. De bescherming heeft betrekking op de databank als zodanig en niet op de individuele feiten of gegevens zelf. Databaserechten bestaan onafhankelijk van eventuele auteursrechten op de werken of datasets die in de databank voorkomen.

De rechten komen toe aan de maker van de databank die de investering heeft gedaan en gelden wanneer die investering substantieel was. De bescherming houdt in dat de maker het recht heeft om ongeoorloofde extractie en hergebruik van de gehele databank of van een substantiële, rijpbare hoeveelheid van de inhoud te voorkomen. De basis hiervoor ligt in de Europese Richtlijn inzake de juridische bescherming van databanken (96/9/EC), die door lidstaten is geïmplementeerd.

De bescherming duurt doorgaans 15 jaar vanaf de voltooiing van de databank. Als later substantiële nieuwe investeringen plaatsvinden die leiden tot een aanzienlijk vernieuwde inhoud, kan een vernieuwde bescherming ontstaan voor de nieuwe delen.

Naast de databankrechten blijven de individuele gegevens zelf vaak beschikbaar onder andere wettelijke regels en, waar van toepassing, onder het auteursrecht of andere intellectuele-eigendomsrechten. Er kunnen nationale variaties bestaan in de invulling en toepassing van de rechten, waardoor de exacte werking per jurisdictie kan verschillen. Databaserechten richten zich dus op de bescherming van de investeringsinspanningen en de structuur van de databank, niet op de data zelf.