daglichtsimulaties

Daglichtsimulaties zijn computergestuurde analyses die het gedrag van daglicht in een gebouw modelleren en kwantificeren over een bepaalde periode, meestal een jaar. Ze worden gebruikt om daglichttoetreding, visueel comfort en energiebalans te beoordelen en om ontwerpkeuzes zoals raamoppervlakte, oriëntatie, zonwering en interieurindeling te sturen.

Methodologie: Voor een simulatie wordt een digitaal 3D-model met geometrie en materiaalkenmerken opgebouwd, evenals raamopeningen en zonwering. Lokale klimaatdata en een zonnestandmodel worden ingevoerd en een sky model wordt toegepast. Veel gebruikte technieken zijn Radiance-gebaseerde simulaties en Daysim; ook commerciële pakketten zoals DIALux kunnen daglichtanalyses uitvoeren. De output omvat tijdafhankelijke verlichtingsniveaus en daylight metrics.

Uitvoer en metrics: Daylight Factor (DF) vormt vaak de basis. Daarnaast worden CBDM-criteria toegepast, zoals Daylight Autonomy (DA en cDA), Spatial Daylight Autonomy (sDA) en Annual Sunlight Exposure (ASE). Visualisaties zoals verdelingskaarten, contouren en 3D-animaties ondersteunen de beoordeling van prestaties en comfort. Resultaten helpen bij het kiezen van raamkozijnen, beglazing, zonwering en interieurindeling.

Normen en richtlijnen: In Europa biedt EN 17037 een referentiekader voor daglicht in gebouwen. Verkopers en beoordelingssystemen zoals LEED en BREEAM geven aanvullende eisen aan daglichtkwaliteit en comfort.

Voordelen en beperkingen: Daglichtsimulaties ondersteunen energiebesparingen en visueel comfort, maar de nauwkeurigheid hangt af van inputkwaliteit (geometrie, materiaal) en aanname van de weersdata. Complexe ruimten en hoge reflecterende eigenschappen kunnen modelonzekerheden veroorzaken.