cultureeleconomische

Cultureeleconomische is een aanduiding voor de studie van de wisselwerking tussen cultuur en economie. Het omvat de analyse van hoe culturele praktijken, instellingen en goederen economische waarde genereren en hoe economische factoren culturele productie en consumptie beïnvloeden. De term wordt vaak gebruikt als verzamelnaam voor de culturele economie en aanverwante vakgebieden zoals cultuurbeleid en erfgoedstudies.

Onderzoeksvelden zijn onder meer de creatieve economie, cultuur- en erfgoedbeleid, erfgoed- en museumeconomie, kunstmarkten en intellectueel eigendom, waardering van niet-marktgoederen, publieksbereik en consumentengedrag, en de economische impact van cultuurtoerisme. Het vak richt zich zowel op publieke als private instellingen en op kentallen zoals werkgelegenheid, bedrijvigheid en regionale ontwikkeling.

Methoden omvatten econometrische analyses, kosten-batenanalyses, input-outputmodellen, waardering van niet-marktgoederen (bijvoorbeeld contingent valuation) en kwalitatieve benaderingen zoals beleidsanalyse en case studies. Door combinatie van kwantitatieve en kwalitatieve methoden kan cultureeleconomische kennis beleidsopties en marktontwikkelingen beter duiden.

Doel en toepassingen zijn beleidsgericht: het bevorderen van de duurzame financiële basis van culturele instellingen, het ontwerpen van subsidies en belastingbeleid, en het stimuleren van publiek-private samenwerking. Daarnaast gaat het om het meten van maatschappelijke waarde van cultuur en de bijdrage ervan aan welzijn, innovatie en stedelijke of regionale groei.

Historisch gezien ontwikkelde het vakgebied zich in de tweede helft van de twintigste eeuw als interdisciplinaire verbinding tussen economisch denken en cultuurwetenschappen, met toenemende aandacht voor data en methoden die cultuur en markten kwantificeerbaar maken. Kritiek richt zich op meetbaarheid, valorisatie en risico’s van commodificatie van cultuur.