compressietesten

Compressietesten zijn mechanische proeven waarin een proefstuk onder toenemende compressie wordt belast om het gedrag van het materiaal in compressie te beoordelen. Doel is het bepalen van eigenschappen zoals de compressiesterkte, modulus van elasticiteit in compressie, en de ductiliteit bij verlies van draagvermogen, evenals het gedrag bij buckling en kruipen.

Procedure: Een proefstuk, vaak cilindrisch of vierkant, wordt tussen twee platen geplaatst op een statische testbank (universele trek-drukmachine). Een toename van belasting wordt toegepast terwijl de vervorming wordt gemeten met een sensor of extensometer. Uit de spannings-vervormingskromme worden kenmerken zoals maximale druk, elastische modulus in compressie en de yield- of werkingstress afgeleid. Voor langere tijd kunnen creep-tests of dynamische compressietesten worden uitgevoerd.

Apparatuur: een universal testing machine met compressieplaat en krachtsensor, een nauwkeurige uitrekkingmeting (extensometer), en eventueel een klimaatkast voor temperatuur- en vochtigheidscontrole.

Typen en toepassingen: statische compressietesten worden breed toegepast op metalen, polymeren, keramiek en composieten om compressie-eigenschappen te bepalen. In de bouw, automobielindustrie en medische implantaten is betrouwbare compressieprestatie vaak cruciaal. Buckling- en kruipgedrag kan ook in aparte proeven worden onderzocht.

Standards: compressieproeven volgen meestal normen zoals ISO- en ASTM-standaarden (bijv. ASTM D695 voor polymers; overige normen voor metalen en keramiek).

Interpretatie en validiteit: de resultaten zijn afhankelijk van proefopstelling, uitlijning en specimenkwaliteit. Nauwkeurige uitlijning en herhaalbare preparatie zijn essentieel om representatieve waarden te verkrijgen.