communicatiehistorie
De communicatiehistorie bestudeert hoe mensen boodschappen creëren, verzenden en interpreteren, van non-verbale signalen tot digitale netwerken. Het gebied bestrijkt sociale en technologische ontwikkelingen, cultuurgebonden praktijken en de manier waarop samenlevingen informatie organiseren en delen.
In de vroegste prehistorie ontstonden basisvormen van communicatie via gezichtsuitdrukkingen, gebaren en later symbolische tekenen. Mondelinge
De oude beschavingen ontwikkelden schrift. Cuneiforme tekens in Mesopotamië (circa 3200 v.Chr.) en hiërogliefen in Egypte
De uitvinding van de drukpers met beweegbare type door Johannes Gutenberg in de 15e eeuw versnelde de
In de moderne tijd maakten telegraaf en telefoon in de 19e en 20e eeuw grootschalige afstandscommunicatie
De opkomst van computers en het internet in de late 20e eeuw herschreef de communicatievormen volledig: e-mail,
Historische studie van communicatie berust op een veelvoud aan bronnen, waaronder archeologische artefacten, schriftelijke documenten, mediabestanden
Achtergrondthema's in de communicatiehistorie zijn digitalisering, toegankelijkheid, macht en privacy, eigendom van informatie en culturele verschillen