bronlokalisatie

Bronlokalisatie is het proces waarbij de oorsprong of bron van een signaal, gebeurtenis of informatie wordt bepaald met behulp van waarnemingen van sensoren en meetinstrumenten. Het doel is de geografische herkomst van de bron zo nauwkeurig mogelijk vast te stellen.

Toepassingsgebieden omvatten onder meer akoestiek en telecommunicatie (lokaliseren van geluidbronnen, mobiele toestellen en zendmasten), seismologie (bepaling van het epicentrum of hypocentrum van aardbevingen), milieubewaking en veiligheid (identificeren van vervuilingsbronnen), en forensische analyse of netwerkbeveiliging (traceerbare herkomst van data of signalen).

Methode: men gebruikt verschillende principes zoals tijd-van-aankomst (TOA) en tijdsverschil van aankomst (TDOA), hoek van aankomst (AOA) via sensorarrays, en trilateratie of triangulatie. Ook fingerprinting op basis van signaalkenmerken en sensorfusie worden toegepast. Moderne toepassingen combineren meerdere sensoren en maken gebruik van probabilistische methoden zoals Bayesiaanse inferentie, partikelfilters en machine learning om onzekerheden te modelleren.

Factoren en uitdagingen: de nauwkeurigheid hangt af van de geometrie van sensoren, omgevingsomstandigheden, signaalruis en multipath- of reflectie-effecten, en van tijdsynchronisatie. Privacy-, beveiligings- en ethische overwegingen spelen een rol, vooral bij lokalisatie van personen of privé-objecten. In complexe omgevingen kunnen gebouwen de prestaties beperken.

Zie ook: lokalisatietechnieken, signaalverwerking, sensorfusie.