bosgezondheid

Bosgezondheid is de algehele toestand van een bos met betrekking tot de vitaliteit van bomen en onderliggende vegetatie, de structuur en diversiteit van het ecosysteem, en het vermogen om verstoringen te weerstaan en te herstellen. Een gezonde bosomgeving ondersteunt vitale functies zoals groei, bodemkwaliteit en waterbeheer.

Indicatoren van bosgezondheid zijn onder meer groeicijfers, boomgroei, boomsterfte, blad- of takverlies, dood hout, aanwezigheid van ziekteverwekkers of plagen, bodemkwaliteit, waterhuishouding en de biodiversiteit en structuur van het bos.

Belangrijke dreigingen omvatten klimaatverandering (droogte, hitte en extreme stormen), plagen en ziekten (insecten en schimmels die bomen aantasten), bodemdegradatie en verzuring, verlies van biodiversiteit en verstoring door bosbouwactiviteiten die de veerkracht verminderen.

Beheer is gericht op het bevorderen van diversiteit in soorten en leeftijdsopbouw, standplaatsgericht bosbeheer, en maatregelen tegen droogte, erosie en schade; monitoring en vroege detectie, bestrijding van invasieve soorten waar nodig, en herstel door herplanting of natuurlijke regeneratie.

Monitoring en beleid: bosgezondheid wordt gemonitord via veldonderzoek, permanente proefvlakken, kaarten en remote sensing, en netwerken van boswachters. Beleid richt zich op adaptief beheer, klimaatbestendigheid en behoud van ecosysteemdiensten zoals koolstofopslag, waterregulering en recreatieve waarde.