bodemvochtsensoren

Bodemvochtsensoren meten de vochttoestand van de bodem en geven doorgaans de volumetrische vochtinhoud (VWC) in de wortelzone weer. Sommige sensoren geven ook de bodemspanning (matric potential) aan. Ze worden toegepast in de landbouw, tuinbouw, waterbeheer en ecologisch onderzoek om irrigatie te sturen, drainage te controleren en bodemrespons te volgen.

Typen omvatten capacitieve sensoren die diëlektrische eigenschappen van de bodem registreren; tijd-domain reflectometrie (TDR) sensoren die vocht afleiden uit teruggekaatste signalen; en tensiometers die de bodemspanning meten. Neutron probes bestaan vooral in onderzoeksomgevingen en vereisen speciale vergunningen.

Calibratie is essentieel: de sensoroutput moet worden omgezet naar VWC of spanning voor een specifieke bodem. Temperatuur, zoutgehalte, tekstuur en structuur beïnvloeden de metingen. Daarom zijn vaak bodemspecifieke calibratiecurves en veldkalibraties nodig; bij natte of sterk zoute bodems kan de nauwkeurigheid afnemen en kunnen foutbronnen toenemen.

Installatie gebeurt meestal door sensoren verticaal in de wortelzone te plaatsen op meerdere diepten, met kabels naar een datalogger of een draadloze gateway. Data kunnen real-time worden bekeken en geïntegreerd in irrigatiecontrollers en analyses. Onderhoud omvat regelmatig controleren en kalibreren, kabelinspectie en bescherming tegen beschadiging.

Voordelen zijn betere irrigatie-efficiëntie en begrip van bodemvochtdynamiek; nadelen betreffen kosten, calibratiebehoefte en beperkingen door bodem- en omgevingsomstandigheden. Bodemvochtsensoren vormen een belangrijk instrument voor precisielandbouw en hydrologisch onderzoek.