bezpodstawne

Bezpodstawne to przymiotnik w języku polskim, oznaczający „nie mający podstawy”, „nieuzasadniony” lub „nieudokumentowany”. Używa się go wobec twierdzeń, oskarżeń, roszczeń, zarzutów i podobnych form wypowiedzi, które nie zostały poparte dowodami lub logicznym uzasadnieniem. Słowo może występować zarówno w funkcji określenia (bezpodstawne oskarżenie), jak i orzeczenia w zdaniu (Oskarżenia są bezpodstawne).

Etymologia i odmiana: bezpodstawne powstaje z członów bez- (przedrostek zapowiadający brak), podstawa (podstawa, fundament) oraz sufiks -ne, który wskazuje na formę żeńską lub mnogą w liczbie mnogiej. Forma odnosi się do liczby i rodzaju: bezpodstawne oskarżenie (rodzaj nijaki, liczba pojedyncza), bezpodstawne oskarżenia (liczba mnoga). Parafrazy i pokrewne to: nieuzasadniony, niezasadny, nieudokumentowany, które mogą mieć nieco inne odcienie znaczeniowe w zależności od kontekstu.

Zastosowanie: termin ten bywa powszechnie używany w języku prawnym, medialnym i potocznym. W kontekście prawnym najczęściej opisuje zarzuty lub roszczenia bez wystarczających dowodów. W języku urzędowym i publicystycznym bywa używany do podkreślenia braku podstaw faktycznych lub prawnych. Synonimy takie jak nieuzasadniony czy niezasadny mogą być stosowane zamiennie, choć różnią się nieznacznie odcieniem znaczeniowym.

Wersja przysłówkowa: bezpodstawnie oznacza działanie lub twierdzenie mające brak podstaw. Przykładowo: „twierdzenia bezpodstawnie sformułowane” lub „roszczenia bezpodstawnie zgłoszone”.