Home

betrouwbaarheidsnormen

Betrouwbaarheidsnormen zijn normen, richtlijnen en meetmethoden die vastleggen hoe de betrouwbaarheid van een systeem, product of proces gedefinieerd, gemeten en beheerd wordt. Ze dienen om consistente prestaties, veiligheid en onderhoudskosten te beheersen en faciliteren comparatieve evaluaties tussen leveranciers en producten.

De toepassing strekt zich uit over engineering, elektronica, software, voertuigtechniek en operationele dienstverlening. Centrale concepten zijn

Voor internationale praktijken spelen ISO en IEC een belangrijke rol. Voor functionele veiligheid zijn bijvoorbeeld IEC

Betrouwbaarheidsmetingen omvatten indicatoren als MTBF (gemiddelde tijd tussen storingen), MTTR (herstel-/down-tijd) en beschikbaarheid. Modelleermethoden zoals de

Nederlandse organisaties voltooien vaak afwijkingen en audits via NEN-standaarden en Europese normen die zijn omgezet naar

beschikbaarheid,
betrouwbaarheid
en
onderhoudbaarheid.
Betrouwbaarheidsnormen
dragen
bij
aan
risicobeoordeling,
ontwerp
voor
betrouwbaarheid
(DfR),
testen
en
garantieplanning.
61508
en
ISO
26262
relevant;
voor
softwarekwaliteit
ISO/IEC
25010
benoemt
betrouwbaarheid
als
een
van
de
kwaliteitsattributen.
In
de
productkwaliteit
en
-management
komen
normen
zoals
ISO
9001
vaak
in
combinatie
met
betrouwbaarheidgericht
test-
en
evaluatieprotocol.
In
de
praktijk
worden
ook
methoden
zoals
FMEA/FMECA,
betrouwbaarheidstestplanning
en
acceleratietesten
toegepast.
Weibull-verdeling
worden
vaak
gebruikt
om
faalpatronen
te
beschrijven.
Rapportage
en
traceerbaarheid
maken
deel
uit
van
de
normatieve
eisen
voor
documentatie
en
verantwoording.
nationale
regelingen.
Het
doel
van
betrouwbaarheidsnormen
is
om
systemen
veiliger,
duurzamer
en
efficiënter
te
laten
presteren
onder
operationele
omstandigheden.