besprekende

Besprekende is de -ende vorm van het Nederlandse werkwoord bespreken, dat onder meer “overleggen, bespreken, evalueren of onderhandelen” kan betekenen. De vorm wordt gebruikt om aan te geven dat iemand of iets betrokken is bij een bespreking of in het proces van bespreken zit. In de praktijk functioneert besprekende vooral als bijvoeglijk naamwoord en komt het voor in formele of administratieve taal.

Etymologisch gezien is besprekken samengesteld uit be- (een prefix met betekenis van intensivering of dwingende handeling) en spreken, met de -ken-suffix voor de infinitief. De afgeleide -ende vorm vormt de presentatieve of bijvoeglijke participium, vergelijkbaar met andere werkwoordsvormen zoals lopende, werkende, of lezende.

Grammaticaal kan besprekende zowel attributief als predicatief gebruikt worden. Attribuut: de besprekende partijen, de besprekende commissie; dit geeft aan dat deze partijen of commissie bezig zijn met een bespreking of zich bezighouden met bespreking van een onderwerp. Predicatief: iets is besprekende in aard als het zelfstandig deel uitmaakt van een directe beschrijving, al is deze constructie minder gebruikelijk in informeel taalgebruik. In veel hedendaagse teksten kan men alternatief kiezen voor “die bespreekt” of “in bespreking zijnde” afhankelijk van stijl en helderheid.

Voorbeelden: “De besprekende partijen kwamen tot overeenstemming.” “Een besprekende nota verduidelijkt welke onderwerpen aan bod komen.” Besprekende kan verwant zijn aan termen als bespreking, overleg en evaluatie. Zie ook bespreken en bespreking voor verwante concepten.