beproeven

Beproeven is een Nederlands werkwoord met de betekenis: iets testen, uittesten of bewijzen, meestal door middel van experiment of proef. Het kan betrekking hebben op het toetsen van materialen, apparaten, werkwijzen of hypothesen, maar ook op proefnemingen bij levende wezens onder gecontroleerde omstandigheden. De bijbehorende zelfstandige naamwoord is beproeving, een experimentele proef of test; meervoud: beproevingen.

Etymologie en nuance: be- is een voorvoegsel dat in het Nederlands wordt gebruikt om een handeling op iets toe te passen of te onderwerpen. Proef betekent test of proef. Beproeven duidt doorgaans op een grondige, systematische evaluatie, vaak met het doel iets te valideren, te karakteriseren of te verbeteren. Het woord is gebruikelijk in wetenschappelijke, technische en kwaliteitszorg contexten.

Gebruik: beproeven wordt toegepast bij wetenschappelijke hypothesen, technologische prototypes, producttesten en veiligheidsonderzoeken. Voorbeelden: een hypothese beproeven; een nieuw materiaal beproevingen ondergaan; een apparaat beproefd onder verschillende belastingen. Het kan ook in zwaardere zin betekenen om iets aan een test te onderwerpen, bijvoorbeeld bij dierexperimenteel onderzoek (indien toegestaan) of in testsituaties binnen kwaliteitscontrole.

Gerelateerde termen: testen, uitproberen, proef, proefopstelling, beproevingsprocedure, beproevingsprotocol. Grammaticaal: tegenwoordige tijd: ik beproef, jij beproeft, hij beproeft, wij beproeven, jullie beproeven, zij beproeven. Verleden tijd: ik beproefde(n); voltooid deelwoord: beproefd.