beleggingsrendement

Beleggingsrendement is de opbrengst op een belegging over een bepaald tijdsinterval, meestal uitgedrukt als een percentage van de beginwaarde. Het omvat zowel de vermogenswaardestijging als ontvangen inkomsten (rente of dividend) en houdt rekening met kosten zoals transactiekosten en beheerkosten. Rendement kan bruto worden berekend (zonder belastingen en kosten) of netto (na aftrek van kosten en belastingen). Ook onderscheidt men nominale en reële rendementen, waarbij het reële rendement inflatie corrigeert.

Berekening en componenten: het eenvoudige rendement over een periode is bijvoorbeeld (eindwaarde − beginwaarde + ontvangen inkomsten − kosten) gedeeld door beginwaarde. Bij opeenvolgende periodes kan men samengesteld rendement toepassen en het jaarlijks herhalen via samengevoegde groei. Voor langere periodes spreekt men vaak van geannualiseerd rendement, bijvoorbeeld [(eindwaarde / beginwaarde)^(1/jaren) − 1].

Typen en meting: netto rendement houdt rekening met belastingen en kosten; bruto rendement niet. Beleggers gebruiken ook verschillende meetmethoden, zoals tijdgewogen rendement (TWR) en geldgewogen rendement (MWR), die verschillend omgaan met kasstromen, afhankelijk van de evaluatiebehoefte. Rendement kan bovendien worden onderverdeeld naar beleggingscategorieën zoals aandelen, obligaties en vastgoed.

Factoren en interpretatie: het rendement wordt beïnvloed door marktomstandigheden, beleggingshorizon, diversificatie, kosten, belasting en inflatie. Rendement alleen vertelt weinig zonder informatie over risico en volatiliteit. Daarom vergelijken beleggers rendementen vaak in combinatie met risicoprofiel, kostenstructuur en beoogde tijdshorizon.