beleggingsfonds

Beleggingsfonds is een beleggingsvehikel dat geld van meerdere beleggers samenbrengt en belegt in een gespreide portefeuille van aandelen, obligaties en andere activa. Het fonds wordt professioneel beheerd door een fondsbeheerder en volgt doorgaans een vast beleggingsbeleid. In de praktijk zijn beleggingsfondsen vooral open-end fondsen, waarbij beleggers kunnen instappen en uitstellen tegen de actuele waarde, maar er bestaan ook gesloten-end fondsen met een beperkt aantal uitstaande aandelen.

Beleggingsfondsen kunnen UCITS-fondsen zijn, die aan EU-regels voldoen, of niet-UCITS fondsen. Ze onderscheiden zich in actief beheerde fondsen en indexfondsen (passief beheerd die een benchmark volgen). Het doel is vaak diversificatie en professionele selectie van effecten.

Kosten: beheerskosten, administratiekosten en soms prestatievergoeding. Verder kunnen in- en uitstapkosten en belastingaspecten meespelen. Door kosten en belasting kunnen de netto-opbrengsten van een fonds verschillen per fonds en belegger.

Regulering en toezicht: in Nederland vallen beleggingsfondsen onder toezicht van de Autoriteit Financiële Markten (AFM); afhankelijk van structuur en type fonds kunnen ook De Nederlandsche Bank (DNB) en Europese regelgeving gelden, met name voor UCITS-fondsen.

Voordelen: toegang tot een professioneel beheerde, gediversifieerde portefeuille en schaalvoordelen die voor particulieren lastig zelfstandig te realiseren zijn. Nadelen: kosten, minder directe controle op individuele beleggingen en blootstelling aan marktrisico en andere risico’s. Beleggers dienen het beleggingsbeleid, de risico’s en de kosten van een fonds te evalueren alvorens te investeren.