begrotingsramingen

Begrotingsramingen zijn prognoses van verwachte inkomsten en uitgaven voor een toekomstige periode, die als basis dienen voor het opstellen van een begroting. Ze geven aan welke financiële ruimte er naar verwachting beschikbaar is en ondersteunen beleidskeuzes, prioritering van middelen en verantwoordingsplicht. Omdat ramingen altijd te maken hebben met onzekerheden, worden ze meestal opgebouwd vanuit aannames over economische ontwikkelingen, demografische trends en beleidsbeslissingen, en omvatten ze vaak meerdere scenario’s.

Toepassingsgebieden en inhoudelijk bereik: begrotingsramingen worden zowel in de publieke sector (nationaal, regionaal, lokaal) als in de private sector gebruikt. In overheden vormen ze een onderdeel van het begrotings- en meerjarenbeleid en leveren ze input voor beleidsafwegingen en capaciteitsplanning. Ze bestaan doorgaans uit inkomstenramingen (bijvoorbeeld belasting- en heffingsontvangsten, subsidie- en transferontvangsten) en uitgavenramingen (zoals salarissen, materiële uitgaven, investeringen en subsidies).

Methoden en betrouwbaarheid: bij het opstellen van begrotingsramingen worden statistische methoden, macro-economische vooruitzichten, historische data en beleidsaannames gecombineerd. Er worden vaak scenario- en gevoeligheidsanalyses toegepast om diverse uitkomsttrajecten te verkennen en risico’s zichtbaar te maken.

Proces en gebruik: ramingen vormen de input voor de begroting en de meerjarenraming en worden door verantwoordelijke organen beoordeeld, goedgekeurd en bewaakt via monitoring en bijstellingen. Regelmatige bijwerking van ramingen is gebruikelijk om veranderingen in economische omstandigheden of beleidsbesluiten te verwerken.

Beperkingen: ramingen blijven schattingen en kunnen afwijken van de realiteit. Juist daarom spelen transparante aannames, beleidsonzekerheden en duidelijke afwijkingsrapportages een belangrijke rol in het beheer van begrotingen.