basisuitspraak
Basisuitspraak is een linguïstische term die verwijst naar de canonieke of standaarduitspraak van een woord in een taal. Het is de uitspraak die doorgaans wordt aangewezen als referentie in woordenboeken, leerboeken en taaltechnologie, en dient als basisvorm voor fonologische analyse. De basisuitspraak omvat meestal de segmenten (fonemen) zoals ze voorkomen in de standaardvariant, de klemtoon en vaak bijbehorende intonatiepatronen, en wordt vaak vastgelegd in een fonetische of IPA-transcriptie naast de schriftelijke vorm.
In dictionaries en taalonderwijs fungeert de basisuitspraak als gezaghebbende uitspraak die leerlingen en spraaksoftwares als richtlijn
Veranderingen in tijd en ruimte kunnen leiden tot verschuivingen in wat als basisuitspraak geldt. Nieuwe normen