bacterieinfiltratie

Bacterieinfiltratie verwijst naar het proces waarbij bacteriën door de lichaamseigen barrières, zoals de huid en de mucosae, heen migreren en onderliggend weefsel of de bloedbaan bereiken. Het omvat zowel oppervlakkige kolonisatie als invasie die tot ziekte kan leiden en speelt een centrale rol bij veel infectieziekten.

De belangrijkste routes zijn beschadigde huid of slijmvliezen die binnendringen mogelijk maken, inhalatie van aerosoldeeltjes, ingestie van besmet voedsel of water, en hematogene of lymfogene verspreiding naar andere lichaamsdelen. In medische context kunnen infiltratie en invasie ook optreden na iatrogene inoculatie tijdens invasieve procedures of katheterisatie.

Mechanismen van infiltratie omvatten adhesie aan cellen via adhesinen en fimbriae, vorming van biofilms, enzymatische afbraak van weefselbarrières en invasie door virulentiefactoren zoals invasines en secretesystemen. Bacteriën kunnen immuniteitsreacties ontwijken door kapsels, variabele antigenen en intracellulaire overleving.

De klinische consequenties variëren van lokale ontsteking en wondinfectie tot longontsteking, meningitis of bacteriëmie met mogelijk sepsis. De kans op ziekte wordt beïnvloed door de virulentie van de bacterie, de inoculumgrootte, de toestand van het immuunsysteem en factoren zoals leeftijd, diabetes of chirurgie.

Diagnostiek omvat cultuur, microscopie en moleculaire technieken zoals PCR, aangevuld met beeldvorming waar nodig. Behandeling bestaat uit gerichte antibiotica, waar nodig drainage of verwijdering van geïnfecteerde implantaten. Preventie richt zich op hygiëne, asepsis bij procedures en tijdige behandeling van wondinfecties.