armoedecijfers

Armoedecijfers zijn statistische cijfers die de omvang en verdeling van armoede in een bevolking weergeven. Ze geven een beeld van hoeveel mensen onder een bepaald drempelniveau leven en waar sociale uitsluiting mogelijk is. Deze cijfers worden gebruikt door overheden, onderzoeksinstellingen en maatschappelijke organisaties om beleid te monitoren en prioriteiten te bepalen.

Armoede kan op verschillende manieren worden gemeten. De meest gebruikte benadering is inkomen gebaseerde armoede, met relatieve en absolute varianten. Relatieve armoede hanteert vaak een grens rond een percentage van het middeninkomen, terwijl absolute armoede een vaste inkomensdrempel gebruikt die niet afhankelijk is van de algehele welvaart. Daarnaast worden indicatoren als materiële ontbering (niet kunnen betalen voor noodzakelijke zaken), lage arbeidsparticipatie en kinderarmoede onderzocht. In Europese rapportages wordt ook vaak gekeken naar armoede of sociale uitsluiting (AROPE).

De cijfers komen uit bevolkings- en huishoudonderzoeken en administratieve bronnen. In Nederland bijvoorbeeld via het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS); op Europees niveau via EU-SILC; internationaal via OECD en Wereldbank. Methodes en drempels verschillen per land en jaar, waardoor directe vergelijking zonder aanpassingen beperkt is.

Armoedecijfers worden gebruikt om trends te volgen, beleid te evalueren en kwetsbare groepen te identificeren. Ze zijn afhankelijk van definities, inflatie en economische conjunctuur, waardoor kleine veranderingen in drempels of inkomenstechnische normen grote schommelingen kunnen veroorzaken. Daarom worden vaak meerdere indicatoren tegelijk geanalyseerd.

Zie ook: armoede, sociale uitsluiting, inkomensongelijkheid, CBS, EU-SILC.