applicatievirtualisatie

Applicatievirtualisatie is een technologie waarbij een applicatie wordt losgekoppeld van de onderliggende besturingssysteemomgeving. De applicatie wordt verpakt in een virtuele container of pakket en draait in isolatie ten opzichte van andere software en het OS. De verpakking bevat alle benodigde bestanden, bibliotheken en configuratie-instellingen en kan tijdens uitvoering gescheiden blijven van de hostomgeving.

Tijdens het gebruik ziet de applicatie een consistente set van middelen, waardoor afhankelijkheden en registerwijzigingen beperkt blijven tot de virtuele omgeving. Dit maakt het mogelijk conflicten met andere toepassingen en met verschillende OS-versies te voorkomen. Er bestaan verschillende leveringsmodi, waaronder streaming (de applicatie wordt op aanvraag geladen vanaf een server) en lokale installatie vanuit een pakket op de eindpunten.

Er zijn twee hoofdbenaderingen: packaging en streaming versus volledige installatie vanuit een virtueel pakket. De technologie kan worden toegepast op desktops, servers en in VDI-omgevingen, waardoor centralisatie van distributie en eenvoudiger onderhoud mogelijk wordt.

Voordelen zijn onder meer vereenvoudigde distributie en patching, vermindering van softwareconflicten, portabiliteit van applicaties en snellere uitrol naar meerdere apparaten of werklocaties. Nadelen omvatten mogelijke prestatielasten, extra beheerslast en complexiteit, licentie- en beleidskwesties, en beperkte ondersteuning voor bepaalde hardwarefuncties of zeer specifieke toepassingen.

Toepassingsgebieden zijn onder meer organisaties met veel legacy-applicaties, multi-OS-omgevingen, regionale kantoren en VDI-omgevingen. Bekende oplossingen zijn onder meer Microsoft App-V, Citrix Virtual Apps and Desktops en VMware ThinApp. Beheer vereist vaak sequencing, packaging, regelmatige updates en naleving van licenties.