applicatielogica

Applicatielogica is een term uit de softwareontwikkeling die verwijst naar het deel van een applicatie dat de toepassingsspecifieke regels en workflows uitvoert. Het ligt tussen de gebruikersinterface en de dataopslag en onderscheidt zich van presentatielogica en van gegevenslogica.

Deze laag omvat doorgaans use-case orkestratie, validatie, bedrijfsregels, autorisatie, transactiegrenzen en de coördinatie van domeinobjecten en services. Ze bepaalt hoe een scenario in de applicatie wordt uitgevoerd, zonder dat de regels in het domein of de opslagdetails centraal staan.

In architectuur wordt applicatielogica vaak gerealiseerd als de service- of use-caselaag. Het roept domeinmodellen aan om regels toe te passen en gebruikt repositories voor persistente opslag. Zo verschilt het van presentatielogica (UI) en van de gegevenslaag die opslag verzorgt.

Voorbeelden: een bestelling plaatsen omvat voorraadcontrole, ordercreatie, betaling en notificatie; bij gebruikersregistratie worden inputvalidatie, accountcreatie en een welkomstbericht aangestuurd.

Ontwerpkeuzes richten zich op testbaarheid, scheiding van zorgen, foutafhandeling en beveiliging op de toepassingslaag. Patronen zoals Command, Mediator of Use Case kunnen worden toegepast om aanvragen te orkestreren.

Terminologie varieert per context. Sommige bronnen spreken van bedrijfslogica of domeinlogica; in het Nederlands wordt applicatielogica vaak gebruikt om deze laag te beschrijven in service- of use-case-architecturen.