antibiotikaklasser

Antibiotikaklasserak bakterioei erasotzeko erabiltzen diren sendagaiak sailkatzeko moduak dira. Sailkapenek helburua dute jarduera biologikoaren ulermena eta klinika-lanaren sinplifikazioa hobetzea: mekanismoen arabera eta espektroaren arabera.

Mekanismoen arabera sailkapenean talde nagusien artean honako hauek daude: zelula hormaren sintesia inhibitzaileak (beta-laktamikoak, adibidez penizilina, sefalosporinak eta karbapenemak); membranaren jarduera kaltetu edo disruptoreak (polimixinak, daptomizina); protenaren sintesiaren inhibitzaileak (50S: makrolidoak, linkosamidoak; 30S: tetraciklinak; aminoglukosidoak); nukleikoen sintesiaren inhibitzaileak (fluoroquinolonak); funtzio metabolikoen inhibitzaileak (sulfonamidoak eta trimetoprimo). Halako taldeek elkarri modu ezberdinetan erasotzen diete bakterioei.

Espektroaren arabera, zabal espektrokoak dira, hainbat bakterio motetarako balioko dutenak, eta narri espektrokoak gutxiagotzen diren kasuetan erabil daitezkeenak. Espektroaren hautaketak dosia eta infekzio motaren araberakoa da, erresistentziaren arriskuarekin uztartuz.

Gaur egun klinikan, antibiotikoak arrazoiz erabiltzea ezinbestekoa da. Hautaketa klinikoak, alergiak, dosia eta tratamendua amaitzea kontuan hartu behar dira. Tratamendu egokia eta jarraipena ziurtatzea garrantzitsua da erresistentziaren kontrako babes gisa.

Laburbuz, antibiotikok sailkapena mekanismoaren eta espektroaren araberakoa da, eta medikuntza modernoaren tresna baliagarria da infekzioak modu seguruan tratatzeko eta erresistentziak saihesteko.