adularescentie

Adularescentie is een optisch verschijnsel bij sommige kristallen en edelstenen, vooral maansteen, waarbij een zachte blauwachtige tot witte glans onder het oppervlak verschijnt. De gloed lijkt uit de steen zelf te komen en kan difuus of fel zijn, afhankelijk van de samenstelling, de slijpwijze en de belichting.

Het verschijnsel ontstaat door de interne structuur van de steen. Bij maansteen bestaan dunne lamellaire intergrowthen van twee feldsparvarianten, orthoklaas en albiet. Door deze afwisselende microscopische lagen wordt het invallende licht gebroken en geïndreerd, waardoor vooral blauw licht teruggekaatst wordt en een zwevend, halftransparant schijnsel ontstaat.

Adularescentie treedt voornamelijk op in maansteen, een variëteit van kalium-feldspar. De glans varieert van koel blauw tot wit en kan helderder zijn bij goed geslepen cabochon. De kwaliteit hangt af van de intensiteit, uniformiteit van de gloed en de helderheid en kleur van de steen.

De term adularescentie is afgeleid van adularia, een feldspathoord vernoemd naar Adula (Adular Alpen) in de Zwitserse Alpen. Het verschijnsel is verwant aan andere optische effecten bij edelstenen maar berust op een andere interne structuur en levert meestal een zachte, binnendrijvende gloed bij maansteen.