ademhalingsfuncties

Ademhalingsfuncties verwijzen naar de fysiologische processen die betrokken zijn bij ademhaling en gaswisseling tussen lucht, longen en bloed. De belangrijkste functies zijn ventilatie, gasuitwisseling, transport van gassen in het bloed en de regulatie van de zuurgraad van het bloed.

Ventilatie is het mechanische proces waarbij lucht in en uit de longen wordt verplaatst. Dit wordt mogelijk gemaakt door ademhalingsspieren, zoals het diafragma en tussenribspieren, en door de elasticiteit van longen en borstkas. Tijdens inspiratie neemt het thoraxvolume toe en daalt de luchtwegbuisdruk; bij expiratie verloopt de luchtstroom meestal passief, soms actief bij inspanning of ademhalingsstoornissen.

Gasuitwisseling vindt plaats in de longen, vooral in de alveoli. Zuurstof uit de inhalatielucht diffundeert naar het bloed in de longcapillairen, terwijl kooldioxide in tegenovergestelde richting diffundeert naar de alveolaire lucht om te worden uitgeademd. De efficiëntie van gasuitwisseling hangt af van factoren zoals diffusieafstand, oppervlakte en de bloedstroom (perfusie).

Transport van gassen in het bloed omvat het vervoer van zuurstof door hemoglobine in rode bloedcellen en het transport van kooldioxide als bicarbonaat in het plasma. Dit systeem draagt bij aan de zuur-base balans en levert zuurstof aan weefsels en verwijdert kooldioxide.

Regulatie van de ademhaling vindt mainly plaats in het ademhalingscentrum in de hersenstam, met chemische sensoren die reageren op veranderingen in kooldioxydruk (CO2), zuur-base status en, minder actief, zuurstofspanning. CO2 en de pH zijn belangrijke drijvers; afwijkingen kunnen leiden tot ademhalingsstoornissen.

Andere functies omvatten bevochtigen, verwarmen en beschermen van ingeademde lucht, spraak en stemgebruik, evenals het handhaven van de longvolumes en pH-homeostase. In praktijk beïnvloeden afwijkingen in een van deze functies de zuurstoftoevoer en de koolstofdioxidebalans.