acidificatie

Acidificatie is het proces waarbij een medium zuurder wordt. In milieukunde verwijst de term meestal naar daling van de pH in wateren en bodems als gevolg van de toevoeging van zure stoffen uit de atmosfeer en uit land- of waterstromen.

Belangrijke oorzaken zijn de verbranding van fossiele brandstoffen, waardoor CO2, zwavel- en stikstofoxiden in de atmosfeer ontstaan. CO2 dat oplost in water vormt koolzuur, wat de pH verlaagt. Zure depositie door zure regen en landbouwpraktijken draagt eveneens bij aan acidificatie van bodems en wateren.

Acidificatie treedt op in oceanen en zoetwaterlichamen, maar ook in bodems. In oceanen stijgt de hoeveelheid opgelost CO2, waardoor de carbonate chemie verandert en minder kalsiumcarbonaat-saturatie is; dit bedreigt bodemdieren zoals schelpen en koralen. In zoetwatersystemen kan lagere pH leiden tot hogere toxiciteit van metalen en veranderingen in soortensamenstelling. Bodems raken armer aan basische kationen (Ca2+, Mg2+) en vertonen verhoogde mobilisatie van aluminium, wat plantengroei belemmert.

Effecten omvatten verstoring van ecosystemen, afname van calcificerende organismen, verschuivingen in voedselwebben en hogere kosten voor landbouw en waterbeheer bij verzuring. Ook kan verzuring de kwaliteit van water en de beschikbaarheid van voedingsstoffen verminderen.

Precisie van meting gebeurt via pH, alkaliniteit en de concentraties van CO2 en andere verzurende ionen; in mariene systemen spelen ook verzadiging van aragoniet en calciet een rol. Behandeling omvat vermindering van emissies, maatregelen tegen zure depositie en in bodems liming om pH te verhogen en de bufferwerking te herstellen.