aansprakelijkheidsvordering

Aansprakelijkheid is de juridische verantwoordelijkheid voor schade die iemand aan een ander toebrengt. In het Nederlandse recht wordt aansprakelijkheid doorgaans onderverdeeld in contractuele aansprakelijkheid en aansprakelijkheid uit een onrechtmatige daad (delict). Er bestaan ook gespecialiseerde vormen, zoals productaansprakelijkheid en aansprakelijkheid voor het handelen van anderen (bijvoorbeeld werkgevers ten opzichte van werknemers).

Contractuele aansprakelijkheid ontstaat wanneer een partij tekortschiet bij de naleving van een overeenkomst en daardoor schade ontstaat bij de andere partij. De schade moet meestal voortkomen uit de wanprestatie en kan bestaan uit materiële schade, gederfde winst of immateriële schade in beperkte gevallen.

Aansprakelijkheid uit een onrechtmatige daad ontstaat wanneer iemand een onrechtmatige handeling verricht of onrechtmatig handelt en daardoor schade veroorzaakt. De belangrijkste elementen zijn: onrechtmatigheid, toerekenbaarheid (schuld of gevaarzetting), causaliteit tussen de gedraging en de schade, en de aanwezigheid van schade.

Productaansprakelijkheid houdt in dat de producent of leverancier aansprakelijk kan zijn voor schade die door een defect product wordt veroorzaakt, ook als geen aangetond schuld is. Dit is gebaseerd op Europese richtlijnen die in de nationale wetgeving zijn geïmplementeerd.

Beperkingen en verweren: aansprakelijkheid kan worden uitgesloten of beperkt via contractuele afspraken; verjaring kan een claim kansloos maken; verzekeringen spelen vaak een rol bij het afdekken van aansprakelijkheid. Wanneer een aansprakelijkheidsvordering wordt ingediend, bepaalt de civiele rechtsgang de bewijslast, de hoogte van schadevergoeding en eventuele vergoedingen.