Zinsbetekenis

Zinsbetekenis is het deel van de betekenis van een zin dat overeenkomt met de propositionele inhoud of wat de zin zegt over de werkelijkheid. In de linguïstiek en de filosofie van de taal verwijst zinsbetekenis naar de waarheid-voorwaardelijke inhoud van de zin: in welke omstandigheden klopt de bewering en in welke niet.

In de formele semantiek wordt zinsbetekenis vaak benaderd via truth-conditional semantics en possible-worlds semantics. Een zin wordt geanalyseerd in termen van de toestanden van de wereld waarin hij waar is, en van hoe de woorden en syntactische structuur deze inhoud combineren. Zo is de zinsbetekenis van “Het regent” de proposition die zegt dat het regent in de gegeven wereld. De theorie benadrukt dat de betekenis van samengestelde zinnen uit de betekenissen van hun onderdelen en de manier waarop die onderdelen samenhangen kan worden afgeleid.

Zinsbetekenis wordt doorgaans gezien als contextonafhankelijker dan pragmatische betekenis. De zinsbetekenis geeft wat er in wezen gezegd wordt, terwijl pragmatieken zoals implicaturen, presupposities en illocutionaire intenties afhankelijk zijn van context en gebruik. Desalniettemin kan de interpretatie van zinsbetekenis beïnvloed worden door context, bijvoorbeeld door ambiguïteit, verwijzing en tijdsaanduidingen.

Een goed begrip van zinsbetekenis is wezenlijk in taalkunde en filosofie van de taal, omdat het scheidt wat een zin in zichzelf betekent van hoe die zin wordt gebruikt of wat een spreker ermee beoogt te bereiken. Het vormt de basis voor analyses van betekenis, referentie en logische gevolgtrekkingen.