Wereldmuziek

Wereldmuziek is een verzamelterm in de westerse muziekwereld voor muziek die buiten de gebruikelijke westerse pop- en klassieke categorieën valt. Het omvat zowel traditionele volksmuziek uit Afrika, Azië, Latijns-Amerika en Oceanië als hedendaagse fusees die elementen uit deze tradities combineren met elektronische productie, rock of pop. De grens tussen stijlen is vaag en de term functioneert deels als marketingcategorie en deels als beschrijving; critici wijzen erop dat het begrip soms culturen vereenvoudigt of essentialiseert.

De term kreeg met name in de jaren tachtig en negentig brede bekendheid in de westerse platenindustrie en media als categorie om niet-westerse muziek voor een internationaal publiek toegankelijk te maken. Artiesten zoals Peter Gabriel speelden een sleutelrol bij de popularisering, net als gespecialiseerde labels en mondiale muziekfestivals. Met de opkomst van digitale distributie blijft de term in gebruik, hoewel sommigen de voorkeur geven aan meer specifieke of regionale aanduidingen.

Kenmerken zijn onder meer een mix van traditionele instrumentatie met moderne productie, invloeden uit verschillende regio’s zoals Afrika, Azië, Latijns-Amerika en de Balkan, en vaak een combinatie van polyrhythmische ritmes en vocale tradities. Het veld omvat projecten en samenwerkingen die traditionele muziek combineren met pop, rock, elektronica of jazz. Voorbeelden van stromingen en artiesten die onder de noemer vallen zijn Afrobeats, Latijns-Amerikaanse stijlen, Indiase geïnspireerde pop, fado en Balkan brass.

Kritiek op de term richt zich op mogelijke homogenisering, exotisering en paternalistische representaties van niet-westerse muziek. Het label kan marktdruk opleggen of stereotypen versterken. Tegelijk biedt wereldmuziek een platform voor interculturele uitwisseling en artistieke innovatie. In hedendaagse praktijken verschuiven grenzen voortdurend, en de term wordt vaak aangevuld met meer specifieke regionale of genregerichte benamingen.