Home

Uithardingomstandigheden

Uithardingomstandigheden is de verzameling van temperatuur, tijd en koelingsmedium die wordt toegepast bij het verharden van metalen, met name staal, om de hardheid en mechanische eigenschappen te beïnvloeden. Het doel is doorgaans om de kristallijne structuur te veranderen, vaak van een pearelitte- of bainietstructuur naar martensiet, waardoor de hardheid stijgt. Het proces wordt meestal in drie fasen uitgevoerd: (1) austenitisatie, waarbij het materiaal wordt verhit tot een hogere temperatuur zodat de austenietfase stabiel wordt; (2) snelle afkoeling (quenching) waardoor de austeniet transformeert naar martensiet; en (3) soms tempering, waarbij het werkstuk na verharden wordt verhit tot een lagere temperatuur om treksterkte en taaiheid te balanceren.

De keuze van uithardingomstandigheden hangt af van de gebruikte materiaalsoort en samenstelling. Belangrijke factoren zijn het

Het resultaat van passende uitharding is doorgaans een verhoogde hardheid en slijtvastheid, maar vaak ten koste

koolstofgehalte
en
overige
legeringsbestanddelen,
de
precieze
austenitisatietemperatuur
en
-duur,
het
type
koelsnelheid
(water,
olie,
lucht
of
polymerisch
medium),
en
de
mate
waarin
het
medium
de
snelheid
van
afkoeling
beïnvloedt.
Daarnaast
speelt
de
initiële
microstructuur
een
rol,
evenals
de
afkoelingsomgeving
en
de
aanwezigheid
van
spanningen.
van
taaiheid
indien
niet
temperend.
Temperen
kan
de
brosheid
verminderen
en
de
ductiliteit
verbeteren,
waardoor
een
betere
combinatie
van
sterkte
en
taaiheid
ontstaat.
Uitharding
wordt
toegepast
in
gereedschappen,
messen,
machinedelen
en
andere
componenten
waar
een
combinatie
van
hoge
hardheid
en
slijtvastheid
gewenst
is.