Sublicenties

Sublicenties zijn licenties die door een licentienemer aan een derde partij worden verleend onder de rechten die door een licentiegever zijn verleend. Een sublicentie maakt het mogelijk om de in de hoofdlicentie toegekende rechten uit te oefenen, maar blijft onderworpen aan de voorwaarden van de hoofdlicentie en aan afspraken met de licentiegever. In de praktijk is sublicensing gebruikelijk bij intellectueel eigendom zoals auteursrechten, beeldrechten, patenten, software en uitgeverrechten.

Het is meestal vereist dat de licentiegever toestemming verleent voor sublicenties, tenzij de hoofdlicentie expliciet sublicensing toestaat. De sublicentieovereenkomst bepaalt onder meer het bereik: gebied, duur, media of distributiekanalen, en of de sublicentie exclusief is. Ook afspraken over toezicht door de licentiegever en beëindiging bij beëindiging of schending zijn standaard.

Belangrijke juridische aspecten zijn onder meer dat een sublicentie geen eigendomsoverdracht van het onderliggende recht inhoudt; de licentiehouder blijft vaak (mede) aansprakelijk jegens de licentiegever. De sublicentie kan onderhevig zijn aan dezelfde beperkingen en verplichtingen als de hoofdlicentie, zoals verplichtingen omtrent betaling of rapportage. In sommige contracten kan copyleft of share-alike van toepassing zijn, wat betekent dat afgeleide sublicenties onder dezelfde voorwaarden moeten worden vrijgegeven.

Voorbeelden: een platenlabel verleent streamingrechten aan een streamingdienst, die de rechten verder sublicentiesert aan distributeurs; een uitgever verleent rechten aan een digitale retailer die op zijn beurt aan bibliotheken sublicenties verleent; een softwarebedrijf kent een OEM-licentie toe en laat sublicenties toe aan eindklanten.