Schimmelinfecties

Schimmelinfecties zijn infecties veroorzaakt door schimmels, zoals dermatofyten en gisten. Ze treffen meestal de huid, nagels of slijmvliezen, en in zeldzame gevallen ook andere lichaamsdelen of het binnenste van het lichaam bij mensen met een verzwakt immuunsysteem. De meeste aandoeningen zijn lokaal behandelbaar en veroorzaken meestal geen levensbedreiging.

Veelvoorkomende typen zijn oppervlakkige huidinfecties (dermatofyten zoals tinea corporis, tinea pedis en tinea cruris), nagelmycose (onychom ycose) en candidiasis van mond of geslachtsdelen. Systemische schimmelinfecties komen voor bij ernstig immuunsuppressieve situaties en vereisen vaak specialistische zorg.

Oorzaken en overdracht: schimmels bevinden zich in de omgeving en kunnen via direct contact of besmette oppervlakken worden overgedragen. Risicofactoren zijn warmte en vochtigheid, diabetes, immuunsuppressie, recent antibioticagebruik, zwangerschap en obesitas.

Symptomen en diagnose: klachten variëren per infectieplaats, maar jeuk, roodheid, schilfering en verkleuring van de huid komen veel voor. Nagels kunnen verdikken en verkleuren; mondslijmvlies kan witte vlekken vertonen. Diagnostiek gebeurt meestal op basis van klinisch beeld, microscopie met kaliumhydroxide (KOH), cultuur en soms PCR. Bij vermoeden van een diepe of systemische infectie kunnen aanvullende onderzoeken nodig zijn.

Behandeling en preventie: oppervlakkige huidinfecties worden doorgaans behandeld met lokale antifungale middelen (azolen zoals clotrimazol of miconazol, of allylaminen zoals terbinafine). Nagelmycoses of uitgebreide huidinfecties vereisen soms orale antifungale medicatie (bijv. terbinafine, itraconazol, fluconazol) over weken tot maanden. Preventie omvat goede hygiëne, droog houden van huid en voeten, het vermijden van het delen van handdoeken of schoenen, en tijdig behandelen van besmette bronnen. Recidive komt vaak voor.