Regelstrategieën

Regelstrategieën zijn besluitvormingsstrategieën die gebaseerd zijn op een vooraf gedefinieerde set regels. In plaats van een volledig optimaal pad te berekenen, bepalen de regels welke acties moeten worden uitgevoerd op basis van de huidige toestand of waargenomen kenmerken. Dit maakt regelstrategieën vaak expliciet en eenvoudig te begrijpen.

Kenmerken van regelstrategieën zijn onder meer dat ze deterministisch of stochastisch kunnen zijn, eenvoudig te implementeren en robuust in situaties met beperkte informatie. Ze passen goed bij het idee van bounded rationality, waarbij besluitvorming vertrouwt op regels in plaats van uitgebreide berekeningen. Regelstrategieën kunnen bovendien adaptief zijn als regels worden aangepast op basis van feedback uit de omgeving.

Toepassingsvelden omvatten onder meer de wiskundige speltheorie en kunstmatige intelligentie, waar regelgebaseerde systemen en agents reageren volgens if-then-regels. In de economie en het beleid kunnen simpele beleidsregels worden gebruikt, zoals reactiefuncties die gedrag van andere actoren voorspellen. In operations research en productieplanning komen dispatching- en prioriteitsregels veelvuldig voor, zoals eerst-komt-eerst, kortste verwerkingstijd of gecombineerd heuristische regels.

Voorbeelden zijn onder meer tit-for-tat als eenvoudige regel in herhaalde spelletjes, grim trigger als streng straffende regel na een overtreding, en diverse policy rules zoals Taylor-achtige regels in macro-economie. In AI-toepassingen worden regelgebaseerde systemen gebruikt die beslissingen afleiden uit een kennisbasis van regels. Regelstrategieën bieden helderheid en eenvoudige verantwoording, maar kunnen prestatieverlies opleveren als de regels niet aansluiten bij veranderende omstandigheden of complexere interacties.