Prestatieeisen

Prestatie-eisen zijn specificaties die aangeven welk niveau van prestatie een systeem, product of dienst moet leveren. Ze beschrijven niet alleen wat er moet gebeuren, maar vooral hoe goed het moet gebeuren onder bepaalde omstandigheden. In vakgebieden zoals engineering, IT en bouw worden prestatie-eisen vaak onderscheiden van functionele eisen: functionele eisen beschrijven wat het systeem moet doen, terwijl prestatie-eisen vooral gaan over de kwaliteit van die prestaties, zoals snelheid, betrouwbaarheid en efficiëntie.

Voorbeelden van prestatie-eisen zijn onder meer responsetijd onder een bepaalde drempel, beschikbaarheid van een bepaald percentage, foutkans, energie- of verbruikseisen, capaciteit, onderhoudstermijnen en interoperabiliteit met andere systemen. Deze eisen moeten meetbaar en toetsbaar zijn zodat succes objectief kan worden vastgesteld.

Prestatie-eisen moeten meetbaar, verifieerbaar en traceerbaar zijn ( SMART-principe ). Ze worden vaak gekoppeld aan acceptatiecriteria en testbare toetsen. In specificaties, contracten en aanbestedingen worden ze gebruikt om verwachtingen te definiëren en leveranciers te beoordelen, en om te bepalen of het geleverde product of de dienst voldoet aan de afgesproken normen.

Het formuleren van prestatie-eisen maakt deel uit van requirements engineering: stakeholderbehoeften worden vertaald naar eisen, geanalyseerd op haalbaarheid, en vervolgens getraceerd naar tests en implementatie. Veranderingen worden beheerd via change control. Veelvoorkomende valkuilen zijn vage termen, inconsistenties met technische beperkingen, of het ontbreken van duidelijke bereik- en tijdkaders.

Een goed geformuleerde set prestatie-eisen ondersteunt kwaliteitsborging en objectieve acceptatie van producten en diensten, en vormt zo de basis voor effectieve ontwerpkeuzes, testen en contractuele afspraken.