Orchestratiepatroon

Orchestratiepatroon is een ontwerpprincipe in gedistribueerde systemen waarbij een centrale orchestrator de uitvoering van een proces coördineert over meerdere services of componenten. De orchestrator bepaalt de volgorde van werkzaamheden, stuurt opdrachten naar de betrokken services, transporteert benodigde gegevens en bewaart de status van de workflow. Bij fouten kan de orchestrator compensatoire acties initiëren of de workflow herstellen.

In tegenstelling tot het choreografische patroon, waarin services op basis van gebeurtenissen zelfstandig handelen zonder centraal coördinatiepunt, kent orchestration een centraal punt van controle. Dit maakt het mogelijk om complexe dependencies en sequenties expliciet te modelleren, maar brengt ook afhankelijkheid en potentiële bottlenecks met zich mee.

Kenmerken van het patroon zijn onder meer centrale controle, expliciete workflowdefinitie, toestandmanagement, foutafhandeling, monitoring en auditing. Toepassingsgebieden bestaan uit processen met lange doorlooptijden, complexe afhankelijkheden of behoefte aan duidelijke audit trails en foutherstelmechanismen, zoals orderverwerking, facturering, levering en lange termijn bedrijfsprocessen.

Implementatie wordt vaak gerealiseerd met workflow-engines, BPMN-modellen, staatmachines of integratieplatforms. Belangrijke ontwerpoverwegingen zijn onder meer idempotente taken, timeouts en retries, compensatie-acties voor foutgevallen, persistente toestand en event logs voor traceerbaarheid en herstel.

Voordelen van het patroon zijn duidelijke structuur, beter controle en auditability, en eenvoudige wijziging van de workflow. Nadelen omvatten potentieel bottlenecks, een enkel punt van falen, sterkere koppeling tussen services en schaalbaarheids-uitdagingen bij zeer hoge workloads. Het juiste gebruik hangt af van de behoefte aan centraal coördineren versus gedecentraliseerde interactie.