Nietbewegende

Nietbewegende is een Nederlands bijvoeglijk naamwoord dat betekent niet bewegend of stilstaand. De term bestaat uit niet (ontkenning) en bewegende (het participium van bewegen) en wordt gebruikt om aan te geven dat een voorwerp of toestand niet in beweging is ten opzichte van een referentiepunt. Het kan zowel letterlijk worden toegepast op fysieke objecten als figuurlijk op statische situaties.

Etymologie en spelling: het woord komt in moderne Nederlandse teksten voor als één woord: nietbewegende. Sommige stijlgidsen vermelden ook de vorm met koppelteken (niet-bewegende) of, in oudere teksten, twee woorden (niet bewegende). In praktijks gebruikt men meestal de samengestelde vorm.

Usage en nuance: nietbewegend kan zowel een specifieke situatie beschrijven (het object is op dat moment niet in beweging) als een langdurige toestand (een nietbewegende toestand van rust). In wetenschappelijke of technische contexten is het vaak een formeel synoniem voor rust of stationariteit, terwijl dagelijks taalgebruik vaker still-standing of stilstaand gebruikt. Het woord heeft een focus op beweging als fenomeen en contrasteert met beweging of bewegingsvrijheid.

Voorbeelden: Een nietbewegende auto stond stil op het parkeerdek. In de simulatie werd het systeem in een nietbewegende toestand gebracht. Het schilderij toont een nietbewegende scène waarin licht en textuur centraal staan.

Zie ook: bewegend, stilstaand, stationair, rusttoestand.